Eindelijk na bijna 2 jaar klachten met mijn hormonen en menstruatie was daar het verlossende antwoord. "Mevrouw, mijn collega vindt u te jong, maar ik vind vrouwen vaak te oud. Ik ga uw baarmoeder verwijderen." Aan de ene kant was ik heel erg blij, aan de andere kant was daar dan het punt dat je zeker weet dat er nooit meer een kindje komt. Nu ben ik dol gelukkig met mijn twee lieve, gezonde en knappe kindjes en waren wij het eens dat er geen derde meer zou komen. Maar toch komt het dan ineens binnen.
Op 27 december 2018 was het dan zover, mijn baarmoeder en eileiders werden verwijderd. De operatie duurde zo een 3,5 uur en ik was flink de weg kwijt toen ik uit de narcose kwam, wat een troep is dat. Ik moest een nachtje in het ziekenhuis blijven.
Mijn kinderen zijn nog nooit uit logeren geweest, omdat ik ze veel liever in hun eigen bedje zie liggen. Ik had het hier dan ook moeilijk mee. Ik heb die nacht slecht geslapen en had veel pijn. De volgende dag mocht ik gelukkig weer naar huis. Mijn man haalde mij op en had thuis de boel versierd met slingers! Super lief. Ik ben mijn bed ingekropen en er pas de volgende dag weer uit gekomen.
Ik had voor mijn operatie een goede conditie, was altijd bezig. Ik was geregeld de deur uit met mijn kinderen, thuis altijd in de weer of aan het werk, ik liep hard en zette gemiddeld 10.000 tot 12.000 stappen per dag. Stil zitten, stond dan ook niet in mijn woordenboek.
En dat is dan afzien, als je echt niets kan en ook niet mag. Het advies is dan ook om 6 weken niet te werken, bukken, tillen, het huishouden (ook heel lastig voor iemand die een soort van lichte smetvrees heeft) of te sporten. De operatie zelf en de pijn viel op zich mee, maar het herstel is mij erg tegen gevallen. En nog steeds, bijna 8 weken verder ben ik aan het herstellen. Ik ben nu aan het opbouwen met werk, huishouden, wandelen etc. Iedere dag een stapje verder.
Waar ik dan ook heel bang voor was, was dat ik veel zou aankomen. Aangezien ik de dag vooral liggend door kwam en weinig beweging had. Ik lette dan ook op mijn voeding. Ik weet dat voeding heel veel voor je kan betekenen. Van veel ongezond eten, veel suiker en verzadigde vetten voel ik mij echt niet beter! Ik merk het zelfs al na een weekend. Wanneer ik even iets minder gezond eet voel ik mij slechter, minder fit en vermoeid. Ik probeerde dan ook 2-3 stuks fruit per dag te eten, veel groente! En dan heb ik het over 500 gram per dag. Ik was bang dat ik uit verveling zou gaan snaaien, ik ben hier bewust op gaan letten. Toch ben ik in 5 weken bijna 3 kilo aangekomen. Nu moet ik er bij zeggen, dat ik de eerste 2 weken van mijn operatie een buik had alsof ik zwanger was van het gas dat ze gebruikte tijdens de operatie. En waarschijnlijk ook wat vocht vast hield. Het is mij uiteindelijk meegevallen, ik dacht dat de schade erger zou zijn. Naast mijn voeding nam ik ook nog extra supplementen: vitamine D3 (6 weken binnen zitten, is niet goed voor een mens en vitamine D maakt ons lichaam deels aan door zonlicht), daarnaast nam ik ook nog extra vitamine C in. Vitamine C is nodig voor vorming van bindweefsel en het in stand houden van de weerstand.
1 februari ben ik op facebook de challenge (maandcursus) gestart 'de goede voornemens doorzetten', samen met een groep zijn we gaan afvallen. En raad eens, ik ben die 3 kilo alweer kwijt!
Nu zaten er door de winter (lees: pepernoten, marsepein, winterkost) ook nog eens 3 kilo aan, deze wil ik er ook graag weer af. Dus we zetten nog even door. Op een of andere manier, ben ik in de winter altijd wat zwaarder dan zomers. Gek hea?!
Ik blijf dus nog even letten op de voeding die ik tot mij neem en gelukkig zet ik iedere dag weer wat meer stappen. Ik heb nu zelfs al en aantal keer de 10.000 stappen gehaald! We komen er wel... alles op zijn tijd.
Reactie plaatsen
Reacties